Donderdag 25 juli

Moni(Hallo)!

Vanmorgen kregen we om zeven uur de emmer met warm water, zoals afgesproken gisteravond. Dit is laat voor Malawiaanse mensen, maar Grace vond dat we genoeg rust moesten hebben. Na allebei genoten te hebben van een douche, wat heerlijk is na een lange tijd vliegen, gingen we om 8 uur ontbijten. Een ontbijt met brood, pindakaas, ei en oploskoffie. We eten trouwens alleen met Grace in het huis van Levson en Aida. We kunnen daar aan tafel zitten en we krijgen gewoon bestek. Grace kookt het eten in haar huis en neemt het mee.

Na het eten gingen we naar de office van Grace. We kregen eerst bij het ziekenhuis een rondleiding van een assistent dokter. Zij spreken redelijk verstaanbaar Engels, in tegenstelling tot de meeste bewoners van de compound. Het was interessant om te zien hoe alle medicijnen geordend waren in hun eigen apotheekje (zonder slot en grendel), waar ze heel trots op zijn. Verder was het leuk om te zien hoe ze hun patiënten registreren aan de hand van een formulier. Het zag er voor Malawi goed uit. Daarna zijn we naar Grace gegaan in haar kantoortje om ons programma voor de komende tijd te maken in overleg met haar. Grace spreekt zeer goed Engels, dus dat ging prima. Al gaat het allemaal op z’n dooie gemakje. De term tijd=geld is hier ver te zoeken. Speciaal voor ons hadden we om tien uur een koffiepauze, wat uitliep tot 11 uur. Na onze koffiepauze zijn we heerlijk in de zon gaan zitten en dat is met 25 graden en een blauwe hemel geen probleem:) Kinderen zijn erg nieuwsgierig en blijven op een afstandje staan kijken. Ze zijn nog erg verlegen, maar zwaaien kunnen ze zeker. Ook de vrouwen die heen en weer lopen zwaaien veel. Als blanke val je erg op en de meeste mensen komen wel even een praatje maken, als ze Engels kunnen. Anders blijft het bij: ‘Hello, how are you? Welcome in Malawi.’ Wat maakt dat je je als Nederlander erg welkom voelt. De mensen zijn hier echt heel vriendelijk en blij met visitors!
Om 2 uur hebben we opnieuw een warme maaltijd gegeten. Hetzelfde als gisteren alleen nu met kip en mandarijnen toe. Na de maaltijd zijn we by ourselves de compound opgegaan en hebben we een bezoekje gebracht aan de maismolen. De mensen daar spraken geen Engels, maar keken ons vriendelijk aan en moesten erg lachen om ons. Ze vinden het hier echt vreemd, dat we niets op ons hoofd kunnen dragen. Ga er maar gerust vanuit dat de meeste vrouwen zeker 25kg op hun hoofd kunnen dragen! Daarna zijn we naar het guesthouse gegaan, waar we morgen gaan beginnen met schilderen. Een erg mooi verblijf, waar nu nog hard aan gewerkt wordt, maar waar we over twee weken hopen in te trekken, als het niet op z’n Malawiaans gaat.

Daarna hebben we een tijdje met Jane gezeten. Zij is de schoonzus van Grace en haar man is de dokter hier. We hebben gezellig zitten praten over de verschillen tussen Nederland en Malawi. Ook zij spreekt goed Engels. De man(de dokter assistent) van Agnes (de zus van Joshua) kwam er ook nog bij zitten en heeft ons ingewijd in de medische wereld van Malawi. Hij spreekt heel grappig Engels. Heel snel, hoog en laag. Hij vertelde onder andere dat ze hier 48-uurs diensten draaien. Voor ons shokking:O Daarna ging Jane zich voorbereiden voor de nachtdienst als zuster van 16.30 tot 7.30. Wij hebben toen nog lekker in de zon gezeten en kinderen vermaakt met muziek. Blij dat we onze gitaar en blokfluit mee hadden genomen. (Dat was een hele tour in het vliegtuig). Vooral gebaren vinden de kinderen erg leuk!

Om 17.15 was er een prachtige zonsondergang. Daarna (18 uur) is het helemaal donker.

Wij gaan over een half uur (19uur) genieten van ons eten(opnieuw een warme maaltijd;)

Eetsmakelijk in Holland!

Liefs Evelyne en Alice