4-8-13

Mwaswera,

Vandaag hadden we een lange dag voor de boeg. Dat begon uiteindelijk vanmorgen vroeg om 05.15 uur. Na om 06.00 uur ontbeten te hebben zouden we om 07.00 uur vertrekken, maar dat werd (natuurlijk) uiteindelijk 07.45 uur. 2 minibussen vol met mensen en wij reden met Grace, Joshua en Hope in de auto achter hun aan. Onderweg hebben we Hilde (dochter van Grace en Joshua) opgehaald in Blantyre, die was daar namelijk voor ruim 2 weken bij haar oom en tante op ‘vakantie’ geweest.

Na de drukte van mensen te hebben gepasseerd reden we de pas van een berg op. Daar was het echte Malawi te zien volgens Joshua. Het zag er geweldig uit vanaf boven. Een enorm uitgestrekt landschap, bergen, heuvels en rivieren. Nadat we weer beneden waren moesten we van de hoofdweg af om wat leden van een andere branch op te halen. We moesten zo’n 15 km het gebied in waar de weg dus niet geasfalteerd was. De zandwegen waren enorm hobbelig en er lagen veel stenen in de weg(en ja dat ging gerust met een gangetje van 70 km/h:O). Verder werden we veel opgehouden door over de weg lopende honden,
koeien, schapen, geiten, kippen en varkens. Verder liepen of fietsten er
heel veel mensen langs en over deze weg. De meeste storen zich niet aan een auto en gaan pas opzij als je flink toetert.

Uiteindelijk waren we op de afgesproken plek en konden de leden achter in
de auto klimmen. We reden met de Toyota jeep waar opeens geen 6 mensen meer in zaten, maar 15;) De 9 mannen zaten achter in de laadbak. Geen probleem voor de mensen hier!

We zijn dezelfde weg weer terug gereden waar de minibussen bij de hoofdweg ons weer op stonden te wachten. Op die kruising was het een drukte van belang. Veel Malawianen kwamen op onze auto en de minibussen afgerend om eten te verkopen. Zodoende zijn wij tijdens de pauze maar even binnen blijven zitten. Een aantal van onze passagiers zijn daarna in de minibussen geklommen. In een minibus is ongeveer plaats voor 12 man. In deze zaten er zeker 20. Het was een warme dag vandaag en het werd steeds warmer richting onze eindbestemming.

Rond 11.00 uur waren we daar en werden we door een zingende/dansende groep mensen opgewacht. Daar begon de conferentie van de net nieuwe branch. Bijna alle branches waren vertegenwoordigd. De mensen waren erg blij dat er zoveel van de compound hier waren gekomen voor de conferentie. Veel oudsten hebben hun woordje gedaan, we hebben gezongen, er waren weer een aantal koren en we hebben gedanst. Ze hebben trouwens geen kerk, in een kleine overdekte kapel mochten wij op stoelen zitten samen met de pastors en oudsten. De rest van de mensen zat op rieten matten op de grond rond de kapel. Aan het eind van de dienst (14.00 uur) werden ook de sisters uit Holland weer naar voren gehaald om zich voor te stellen voor de gemeente. Ook nu was men weer erg dankbaar voor onze komst, we hebben ook van hen
cadeaus gekregen. Dit keer geen kip. Het waren zelfgemaakte houten
bakjes/potjes en ander Afrikaans decoratie werk. Heel erg mooi en voor
Malawianen heel duur maar deze mensen geven het mooist wat ze hebben weg aan ons.

Om 14.30 uur konden we gelukkig gaan eten. Dat deden we met alle
aanwezigen (zo’n 150 man). De leden zelf aten Afrikaans maar Grace nam ons mee voor koffie en brood wat ze had meegenomen. Ze wist namelijk niet zeker hoe men hun eten hier voorbereidt en of dat wel goed voor ons zou zijn.Ondertussen hielden de mannen gelijk maar een vergadering met elkaar want de eerst volgende keer dat ze allemaal bij elkaar zullen zijn zal
waarschijnlijk pas volgend jaar zijn.

Na nog heel veel op de foto geweest te zijn met allerlei locals, gedanst
te hebben met de vrouwen en nogmaals iedereen een hand gegeven te hebben was het tijd om te vertrekken. Precies om 16.00 uur reden we weg. Net zoals de heen weg hebben we ook op de terugweg een hele groep mannen afgezet in hun dorpje na de 15 km hobbelige zandweg. We zijn toen ook even uitgestapt want er woont daar een pastor die niet in staat was naar de conferentie te komen wegens gezondheid.
Na een kwartiertje te hebben gezeten zijn we terug gegaan. Inmiddels was de zon onder gegaan(wat echt heel gaaf is om te zien hier: met een rode gloed) en begon het donker te worden. Nog steeds liep en fietste iedereen midden op de weg maar het werd moeilijker te zien omdat de zon onder was. Onze deuren moesten op slot om te voorkomen dat we moeilijkheden zouden krijgen. De bergpas was erg donker en sommige tegengangers zullen echt hun grote licht niet uit doen. Dat was een redelijk vermoeiende reis. Uiteindelijk waren we om 20.00 uur terug op de compound. Daar had Jane eten voor ons klaar staan: rijst, kip en groente. Heerlijk!

Behoorlijk moe gaan we vanavond weer vroeg slapen. Het was een weekend van vele indrukken, morgen is het weer gewoon maandag en gaan we lekker schilderen.

Slaap lekker!