03-08-2013

Lieve allemaal,

Vandaag was een belangrijke dag voor een stel hier; hun bruiloft!
Voor ons ook een andere dag. Het begon ook anders. Alice voelde zich gisterenavond niet zo lekker dus vanmorgen stond om 06.00 uur Grace in onze kamer om te kijken of het wel goed ging met Alice. Ze vroeg zich af of Alice misschien medicijnen nodig had (Alice was gisterenavond alleen maar misselijk). Evelyne had niet helemaal door wat er gebeurde die lag nog half in coma. Na deze happening kon Eef rustig verder slapen en was Alice klaarwakker. Ze had vanmorgen trouwens nergens last meer van (ter geruststelling). We zijn niet naar de devotion gegaan omdat de planning was om om 08.00 uur naar een markt te vertrekken. Wij waren een beetje laat(a) dus het werd 08.45 uur uiteindelijk. De markt (of de plaats van de markt) wordt Goliath genoemd. Grace wilde een cadeau kopen voor het stel dat ging trouwen en wij gingen met haar mee.

Joshua bracht ons naar de markt toe. Daar waren zoveel zwarte mensen bij elkaar, het leek wel een mierenhoop. Wij voelde ons erg blank;) want we waren echt de enige dus we kregen ook weer veel aandacht. Blanke mensen betekent maar een ding voor de Malawiaan: geld.
Daarom ben je hier ook zo bijzonder, ten eerste heb je een andere huidskleur maar daarnaast ben je ook rijk. Blijft moeilijk voor ons om aan te wennen. Een man op de markt vroeg ons om geld omdat hij sigaretten wilde kopen. Gelukkig was Grace erbij;)
Naast de emmer die Grace heeft gekocht voor het stel heeft ze ook nog tomaten en gedroogde visjes gekocht (die waren voor oma Aida). Leuk om dit een keer mee te maken. Wij willen zeker nog een keer, maar dan om wat souveniers te kopen en misschien om een Malawiaanse rok voor ons te laten maken.

Terug op de compound hebben we heel snel een kop koffie gedronken en zijn toen naar de kerk gegaan voor de bruiloft. De bruidegom is familie van de Monjeza’s maar uitgenodigd of niet, iedereen is welkom, het hele dorp loopt dan ook letterlijk uit. De dienst in de kerk is heel anders dan hier. Er word veel gezongen, geklapt en gejoeld. Ook zijn er veel bruidsmeisjes en wordt er een soort dans gedaan. Erg interessant voor ons om te zien. Toen er getekend moest worden gingen de getuigen dansend naar voren, dat gaf ook weer veel kabaal.

Na de dienst gingen wij lunchen. Het stel en de directe familie en vrienden gingen naar het huis van de bruid om daar te eten. De rest werd vanaf 14.00 uur verwacht voor de ‘shower’.
We hebben gelunched bij Grace en daarna gewacht tot het tijd was. Dat deed Evelyne in de zon. Maar oh oh, ze leeft nog veel te Hollands. Ze ging op de binnenplaats op de stenen grond zitten, maar al gauw kwam oma Aida naar haar toe: ‘You sister, you should sit on this’ (ze gaf haar een krant). Na een uur te hebben gezeten, genietend van de warme zon en gekeken te hebben naar de dames die hun eten aan het koken waren, kwam oma Aida weer naar haar toe. Ze zei tegen Evelyne dat ze nu echt uit de zon moest gaan omdat ze anders erg zou verbranden. Ook vroeg ze of Evelyne zich wel goed voelde. Braaf heeft Evelyne haar advies opgevolgd. Ze was niet verbrand, wel een stukje bruiner. Alice liep ondertussen heen en weer met de was en zat wat emails te schrijven.

Om 14.30 uur was het voor ons ook tijd om naar de ‘shower’ te gaan. Er was geen vervoer meer want alle oude dames van de compound waren in de auto met Benjamin meegegaan. Het was toch wel 20 min lopen. Mensen hier denken dat wij als Hollanders niet zo ver kunnen lopen maar dat we alles met de fiets of de auto doen. We hebben echter het tegendeel bewezen. Samen met Grace zijn we te voet gegaan.
Uiteindelijk waren we bij de huisjes waar de bruidegom met zijn ouders woont. Daar liepen honderden mensen rond. De genodigden en veel mensen die gewoon kwamen kijken. In het midden was een stuk grond afgezet waar het bruidspaar stond. Rond de hekken stond iedereen te kijken naar wat er in die ring gebeurde. De shower gaat als volgt: steeds roept de ceremoniemeester (door de microfoon) een groep mensen of een familie op. Die mogen dan ook in de ring komen. De grond daar mag je alleen maar dansend betreden (of anders gezegd: je moet wel). Je neemt dan geld mee en gooit die over het stel heen dus er dwarrelen allemaal briefjes geld door de lucht. Het bruid en bruidegom dragen een emmer of mand tussen hun in en daar moet het geld in. Maar omdat de briefjes gewoon de lucht in worden gegooid valt er heel veel naast, op de grond. Er zijn dus ook een aantal mensen die het geld steeds van de grond rapen en alsnog in de mand doen. Verder wordt de volle mand steeds naar de wisseltafel gebracht en een lege mand weer teruggegeven. Waarom een wisseltafel? Het is hier een gewoonte dat je zoveel mogelijk geld geeft, dan lijkt het namelijk of je veel geld hebt. Als je K500 mee hebt, is dat maar 1 briefje maar als je het bij de wisseltafel omwisseld in briefjes van K20..dan heb je wel 25 briefjes en dat lijkt natuurlijk veel meer.

Uiteindelijk werd de staff van het ziekenhuis van de EBC compound omgeroepen en mochten Grace en wij ook de ring betreden. In no time stond iedereen buiten de ring om de ring heen en waren alle ogen op de dansende mensen gericht, want het gerucht gaat hier dat blanken niet kunnen dansen. Nou wij hebben ze eens laten zien dat Nederlanders zeker wel kunnen dansen. Het was één groot feest. Geweldig!
Wij gaven (voor Malawianen) best veel geld (voor Nederlanders maar 5 euro). We hadden dit omgewisseld voor briefjes van 50 en 100. Dat waren heel veel briefjes dus gaven steeds een deel. Tussendoor konden we dan even op een stoel onder een luifel gaan zitten om te kijken. Opeens sprong Grace dan weer op om te dansen en gingen wij gauw achter haar aan. Dan gooide we weer dansend de briefjes over het bruidspaar heen.

Na ongeveer een uur daar te zijn geweest gingen we weer terug naar de compound. Daar hebben we koffie gedronken met Grace en nog lang nagepraat over de bruiloft. Dit was wel een typische dorpse bruiloft. Een bruiloft hier op de compound zou beter georganiseerd zijn volgens Grace. Dan zou er ook een taart zijn en was het dansen beter geregeld.
Nu liggen we op bed bij te komen van de hele dag;). Morgenochtend zal de douche om 04.45 uur klaar staan zodat we om 06.00 uur kunnen vertrekken naar Chikwawa (zo spreek je het uit, geen idee of het zo ook geschreven wordt). Daar is morgen een conferentie. Het is 3,5 uur rijden dus vandaar zo vroeg. Dat zal een intensieve dag voor ons worden daarom maar vroeg naar bed vanavond.

Tot morgen weer!