6-8-13

Lieve allemaal,

Na een nacht zonder problemen en weer opgestart te zijn zoals elke morgen, hebben we ontbeten bij Grace. Daarna hadden we om 08.30 uur afgesproken bij Jane om met haar mee te gaan naar het Home Based Care project.
Jane is verpleegkundige en er ging ook een assistent mee.

We hebben in een dorpje achter de compound een aantal patiënten bezocht. Ze wonen niet alle 4 dicht bij elkaar, we moesten tussendoor redelijk grote afstanden lopen, meestal 10 minuten.

We hebben dus 4 patiënten bezocht. De eerste patiënt had last gehad van een infarct. In eerste instantie kon ze niet meer lopen en haar handen niet meer gebruiken. Nu kwam ze ons tegemoet en gaf ze ons allemaal een hand. De medicijnen en oefeningen deden hun werk goed. We zijn er ongeveer een kwartiertje geweest. Jane heeft met de vrouw besproken of alles goed met haar ging, dat noteerde ze in een verslag. Daarnaast hebben de patiënten zelf ook een klein boekje waar de contactpersonen in kunnen opschrijven of er veranderingen zijn. Als de patiënten nieuwe medicijnen nodig hebben schrijft Jane ze voor. Dat kan de contactpersoon naar het ziekenhuis gaan om die medicijnen op te halen. Ze bezoeken de mensen in de dorpjes omdat ze zelf niet meer in staat ijn om naar het ziekenhuis te gaan. Ook hebben we met de dochter van de vrouw gesproken, zij is de eerste contactpersoon en zorgt ook voor haar moeder.
De assistent heeft de bloeddruk, de temperatuur en de hartslag gemeten. Het ging goed met deze vrouw, ze knapte aardig op.

Daarna zijn we doorgegaan naar de volgende patiënt. Dit was een jongen van 20 die epilepsie heeft. Hij had die morgen sinds 2 maanden weer een aanval gehad. De aanval duurde ongeveer 45 minuten. Na de aanval was hij erg in de war. Hij begreep niet goed wat er gebeurde.
Daarnaast nam hij zijn medicijnen niet goed in. Hij had al twee dagen geen medicijnen meer genomen en hij weigerde te eten. Jane en de assistent hebben er op aangedrongen en toen heeft hij toch zijn medicijnen voor vandaag genomen en wat gegeten. Hij woont bij zijn moeder maar zijn zus zorgt voor hem. Ook had hij zich al 3 dagen niet gewassen. Jane heeft erop aangedrongen dat hij dat wel moest doen.

De volgende patiënte was een oude vrouw. Ze is 85, dat is oud voor Malawianen. Ze heeft Parkinson en loopt letterlijk in een hoek van 90 graden. Ze kan haar rug niet meer rechten. Daarnaast had ze een wond op haar been. Jane en de assistent hadden op dat moment geen verband bij zich. Daarom zou de assistent die middag terug gaan om de wond schoon te wassen en verband om te doen.
Haar bloeddruk was ook erg hoog (194/91) dus Jane heeft haar verteld dat ze volgende week weer terugkomt om te kijken of het dan beter is.

De laatste patiënt was een jonge vrouw (35 jaar) die al jaren besmet is met het HIV/Aids virus. Deze vrouw zag er ziek en oud uit. Ze had vandaag veel pijn in haar benen. Hier wordt het zoveel mogelijk geheim gehouden tegen discriminatie. Alleen haar direct familie was ervan op de hoogte. Ze had nog een moeder, ze heeft een dochter die voor haar zorgt maar die dochter is op het moment zwanger van haar 3e kind. Gelukkig had binnen deze familie alleen zij Aids.

Om 11.00 uur waren we weer thuis. We hebben een beetje rongehangen en om 12.30 uur gelunched bij Jane. Daarna zijn we naar richting het guesthouse gegaan om te kijken of er nog wat te doen was voor ons. De schilder vertelde ons daar dat er eigenlijk niks meer te doen was, tenminste niet vandaag. Het plan was namelijk om vanmiddag naar een andere branch van de EBC te gaan om daar een kindermiddag te houden. Maar gisteren is er een man overleden hier in het ziekenhuis, een bekende van veel van de bewoners van de compound. Grace en de andere wilde daar dus graag heen. Daarom konden we niet naar de andere branch. We zijn naar huis gegaan.
Alice zat binnen wat achter haar laptop en Evelyne heeft buiten een boek zitten lezen. Daarna ook nog een spelletje gedaan. Rond 16.00 uur was het wel weer tijd voor koffie. Het plan is om vanaf morgen te verhuizen naar het oude huis van Joshua en Grace. Daar kunnen we als groep verblijven.
Het is nu nog niet klaar. De mannen waren vanmiddag bezig om de bedden in elkaar te timmeren, de verschillende gaten in vloer en muur zijn inmiddels dicht gesmeerd met cement. We zullen zien of we morgen kunne verhuizen. Anders zal dat nog geen probleem zijn want elk huis hier op de compound heeft een kamer voor gasten.

Rond 17.00 uur zijn we weer naar huis gelopen. Hope zat gezellig bij opa en oma patatjes te eten. We hebben weer erg om hem gelachen. Benjamin was ook weer aanwezig en vroeg of we zin hadden om naar Goliati te gaan. Dat is een plaatsje een paar kilometer verderop. Hij moest wat aan een vriend van hem brengen en wij zijn met hem meegegaan. Dat was ons eerste ritje in een minibus. Volgestampt met mensen en we kregen als blanken weer veel aandacht. Inmiddels kunnen we in ieder geval mensen begroeten in het Chichewa. Dat vinden ze geweldig om te horen.
We zijn maar kort in Goliati gebleven omdat het donker begon te worden. In het donker val je wat minder op, dus we konden eindelijk “anoniem” over straat lopen. Er waren alleen op een gegeven moment wat voorbijgangers die dachten dat we Chinezen waren. Dit komt omdat hier vorig jaar een enorm grote universiteit is gebouwd (opdracht van de president) met een Chineze uitvoerder. Toen hebben hier heel veel Chinezen rondgelopen.
Rond 18.45 uur waren we weer terug en konden we naar Jane voor het avondeten. We hebben weer rijst met kip en groente gegeten. Hier eet men met hun handen omdat ze vaak Sima eten (dat is iets klevigerer;)) maar vanavond hebben we het ook geprobeerd. We hebben de rijst met onze handen opgegeten. Jane kwam niet meer bij van het lachen.

Daarna zijn we weer naar huis gegaan en gaan we zo slapen. We hebben slaap hier goed nodig en misschien zullen we niet de hele nacht slapen. Jane heeft op dit moment namelijk nachtdienst en waarschijnlijk zal vannacht of morgenochtend een vrouw bevallen van haar eerste kindje. Jane heeft ons beloofd ons te bellen als het zover is. Dan mogen we naar de moeder-kind kliniek komen om de bevalling bij te wonen!

Morgen zullen we Esther, Chantal en Jos ophalen van het vliegveld. Zij zitten als het goed is op dit moment in het vliegtuig richting Johannesburg.

Slaap lekker!!